؟

مخ منم واقعاً نمیشه روش حساب باز کرد چون یهو بقول تعمیرکارای ماشین یاتاقان میزنه و وامیسته ، میره تو خودش و بیرون نمیاد ، واقعاً دلیلش رو نمیدونم یعنی هر چی هم پیش روانشناس و روانپزشک رفتم گفتن بعضی ها اینجوری هس مخشون و البته خیلی کم هستن ، بهر حال قسمت ما هم اینجوری بوده ، خب خدا رو شکر از دیروز بهتر شدم و امروز هم خیلی خوبم . میدونی من معمولاً نمیتونم رک حرف بزنم یعنی اون مطلبی رو که میخوام بگم صریحاً بگم و باید کلی این وسط مسطا چیز میز بگم تا میون اون حرفا حرفمم زده باشم ، مثه الان !!! شنبه نزدیک به 1200 کیلومتر رو با اتوبوس رفتم و فرداش دوباره این مسیر رو برگشتم ، قبلاً خیلی خیلی اذیت میشدم وختی مسافت طولانی میرفتم ، تو زندگیم هم همینطور شده مثلاً یه امتحان داشتم "نظریه و روشهای طراحی معماری" که خب هر کاری کردم نتونستم بخونم تا رسید به امتحان و بالاخره روخونی کردم ، راسیاتش از 8 سال پیش به اینطرف دیگه مخم ظرفیت حفظ کردنش خیلی کم شده و به سختی حفظ میکنه مطالب رو ، به هر روی دیگه بیشتر از این نمیشد کاری کرد و خب منم رفتم سر جلسه و اون کاری که از دستم برمیومد رو انجام دادم و با اینکه جواب هیچکدوم از سوالها رو بلد نبودم فقط نوشتم هر چی به ذهنم میرسید در رابطه با سوال مربوطه . توی باشگاه هم مثلاً وختی دارم وزنه میزنم تا جایی که بتونم رو حساب و کتاب تمرین میکنم و وختی زیر وزنه دیگه خالی میکنم ولی میدونم هنوز یه ذره مونده ، این یه ذره امید خیلی مهمه برای من. خب حالا میرسیم به اون چیزی که میخواستم بگم البته اینها که گفام هم در اصل قضیه همون مفهوم رو میرسونه ولی گفتن خود قضیه هم شاید بهتر باشه . راستی یه نکته یادم رفت توی اتوبوس پریشب دم صبح که واس اذون نگه داشت من نشسته بودم و پاهام دیگه درد گرفته بود ولی یه چیزی نمیزاش برم پاییین و قدمی بزنم و چیزی بخرم و بخوروم ، یه لحظه گفتم بلند شو برو دیگه ، بلند شدم ، رفتم پایین ، دوباره ترسیدم برم جلو مغازه واس خریدن که یدفعه یه چیزی گفت برو دیگه که دوباره راه افتادم رفتم در مغازه و خریدم . خب حالا قضیه اصلی ، خب اینکه دوس نداری و یا صلاح نمیدونی با من در ارتباط باشی حقت هس ، اما اینکه من هم تلاش کنم برای رسیدن به تو حقم نیس ؟